Een tyrannosaurus rex en een ruimteschip, ze ontstonden allebei uit hetzelfde materiaal in een beeldend onderzoek naar hergebruik van plastic. In een les van Lijm-lab weet je van tevoren nooit wat het eindresultaat zal zijn; wel dat de ideeën gaan stromen.

De jaarlijkse projectweken van OBS ’t Carrousel in Purmerend stonden dit keer in het teken van afval en duurzaamheid. Leerlingen van de groepen 5 en 6 verzamelden plastic restmateriaal en gingen daarmee aan de slag. Intussen werkten groepen 7 en 8 met afgeschreven computers.

Een beeldend onderzoek naar plastic, zo ziet dat eruit:

Wat kun je met plastic? Kun je het knippen of beter zagen? Hoe maak je een verbinding als het niet gaat met lijm?

Dit zijn benen. Maar zijn het de benen van één grote robot of van twee kleinere? En hé, de schuimplastic man die de vorige les was gemaakt, past precies.

Soms lukt het niet wat je in je hoofd hebt en kies je na heel veel pogingen toch voor een andere oplossing.

Door het materiaal ontstaan nieuwe ideeën. Het diaraampje doet denken aan een telefoonscherm. De robot moet natuurlijk kunnen bellen.

Verhalen leiden tot een beeld. Dat beeld zal de aanleiding zijn voor nieuwe verhalen. Die je kunt vertellen, opschrijven, tekenen, bouwen, spelen.

Dit verhaal gaat over robots. Het heet:
De Fredinator 3694
Plus Vretta - een meisjesfred en een babyfred

“Wij gaan een boot maken, en dan doen we dit als een soort zee. En als er niet genoeg blauw is, kunnen we hiervan land maken.”

"We zijn toch een ruimteschip gaan maken en geen boot."
"En dat water dan, dat zij aan het maken is?"
"Dat is een planeet."

En dit is een T-rex. Brandon maakt er nog gauw een piemeltje aan.
"Ja, hij moet wel kunnen plassen. Het is geen meisjes-T. Rex."

Zelf onderzoeken, mogelijkheden en onmogelijkheden leren zien, kiezen, bedenken, problemen oplossen, je ontwerp verbeteren: dat zijn vaardigheden voor de 21ste eeuw.

Deze lessen waren onderdeel van de projectweken afval en duurzaamheid op ’t Carrousel, in opdracht van Cultuurhuis Wherelant.